Home sweet home

Nou daar ben ik dan weer! Het is alweer een tijdje geleden maar ik heb wel weer wat te vertellen hoor. Ten eerste ben ik net terug van een heerlijke vakantie in dit prachtige land! Als je ooit nog mocht denken: ' Ik heb geld over en ik weet niet waar ik naar toe op vakantie moet gaan', dan raad ik je dit land zeker aan!

Mijn familie kwam over uit Nederland (m`n moeder, Suzanne, Silvia, Ruben en Marielle) en we zijn gezellig met z`n alle 2 weken de toerist uit gaan hangen in het zuiden van Zuid-Afrika. Na een paar dagen in Jeffrey`s bay verbleven te zijn, zijn we naar het Addo Elephant park geweest waar we van alles gedaan hebben. Van olifanten rijden tot wakker worden in je tent en dan het wild voor je deur te zien lopen. Onderweg naar Kaapstad zijn we nog gestopt om in Afrikaanse huisjes te slapen, en ook om nog even langs de struisvogel farm te rijden. Als je dan toch in Zuid-Afrika bent moet je ook echt even in Kaapstad stoppen. Het is niet te vergelijken met een Europese stad maar toch zeker de moeite waard. Van de Tafelberg, die vanwege het mooie weer erg mooi was, tot Robben Eiland dat dan weer erg indrukwekkend was op een andere manier.

Na een volle maar heerlijke vakantie kwam ik zondag avond dus thuis vanaf het vliegveld van Port Elizabeth. Ik kom thuis en daar is helemaal niemand. Zelfs geen fietsen van mijn huisgenoten! Dus ik dacht: ' nou die zijn vast nog op het strand ( het was tenslotte mooi weer)' Dus toen ik ook maar naar het strand ging ( ik had mijn sleutel aan mijn huisgenoot gegeven) kwam de buurman op mij aflopen met het nieuws dat ik en mijn huisgenoten verhuisd zijn afgelopen weekend. Nou je kan je voor stellen hoe ik reageer. Precies! Ik denk die man maakt een hele flauwe grap! Maar helaas sprak die man de waarheid. Het bleek dus dat mijn huisbaas helemaal niet de baas van het huis was maar dat haar zakenpartner de officiële eigenaar was. Die man is met de noorderzon vertrokken met al het geld van de zaak. En om de schulden te dekken moet het huis geveild worden. Dat gebeurt op woensdag dus wij moesten heel snel weg. Ondertussen had hij de rekeningen ook niet betaald voor maanden dus we zaten al sinds donderdag zonder stroom.

Maar goed dat wist ik dus niet want ik ben mijn telefoon verloren op vakantie dus niemand kon mijn inlichten en ik had geen telefoon nummers! Maar mijn buurman wist ongeveer in welke buurt mijn huisgenoten woonden. Dus zijn vrouw die probeerde mijn voormalige huisbaas aan de telefoon te krijgen voor het precieze adres en ondertussen zou hij met mij in die buurt rond gaan rijden om op goed geluk mijn huisgenoten te vinden. Het adres werd gevonden omdat mijn huisbaas bereikt kon worden dus wij gingen naar het adres ik de hoop dat ik snel in een lekker bed kon gaan liggen.
Maar daar aan gekomen zij de bewoner dat mijn huisgenoten daar inderdaad 2 nachten hadden gewoond maar dat zij die ochtend vertrokken waren en hij wist niet waar naar toe. Gelukkig had die man wel het telefoon nummer van Erna, mijn collega op het project die over alle vrijwilligers ging en dus ook wist waar ik woonde. Erna kwam me dus daar halen en reed met mij naar huis. Het mooie van die alles is dat ik nu in een geweldig huis woon. Ik heb een eigen kamer met een heerlijk bed en we hebben maar liefst 2 badkamers.

Ja ik weet dat jullie denken: ' Ging zij niet naar Afrika om kindjes te helpen??? Gaat daar mijn sponsorgeld naar toe???' Nou om jullie gerust te stellen ik zit ik hier zeker om kindjes te helpen en ik woon hier heel goedkoop maar we zijn echt heel erg gezegend met een mooie accommodatie!
Al moeten we hier nog wel even wennen aan het alarm dat op het huis zit. Het is dus al een paar keer afgegaan. ( en dat betekend dat hier van die mannetjes voor de deur staan, Oeps).

Na al die acties het afgelopen weekend was is gister natuurlijk ook weer voor het eerst op het project en dan blijkt wel degelijk dat je een band hebt met die kinderen waar je je niet altijd van bewust bent. Want die kinderen sprongen me meteen allemaal om m`n nek en met de tekst ' Joyce ons het jou zo verlang, ga jij nog voor eeuwig blijf?' Verlang is dus missen. Helaas moest ik ze wel vertellen dat ik niet voor eeuwig ga blijven maar dat ik over 5 weken weer naar Nederland toe moet gaan. Ze trokken vervolgens zulke zielige gezichtjes dat ik bijna aan het overwegen was om er nog een jaar aan vast te plakken ( maak je geen zorgen mama, dat doe ik niet). Het probleem is dan dat je dat moment van afscheid alleen maar uitstelt. Maar ook ik vond het echt leuk om 'mijn' kinderen weer te zien. Wat dat betreft ben ik bang dat ook ik het niet leuk ga vinden dat dat afscheid heel dichtbij gaat komen. Gelukkig heb ik dan iets om naar uit te kijken. Namelijk: NEDERLAND!

Nou ik denk dat ik wel weer genoeg van jullie tijd in beslag genomen heb!

Tot de volgende keer!